Hier volgt de letterlijke tekst van de toespraak die ik tijdens de begrafenis van mijn vader – ds. B. van der Heiden – op 7 mei 2020 gehouden heb.
‘Bij deze gelegenheid willen wij als kinderen een korte schets geven over het leven van onze vader zoals hij was.
Vader was punctueel, en heel precies als het ging om het bestuderen van het Woord van God. In de omgang met het Woord, ging het om het spreken van de Levende God. Dat tekende zijn levensroeping: preken maken, getrouw studeren, en opnieuw graven naar de goudmijnen in Gods Woord. Zijn preekschetsen lagen geordend op zijn bureau en de punten waren met zorg overdacht. De boeken stonden geordend. En al stond Zijn agenda altijd vol, ook dat was geordend. Toen hij in Woerden geridderd werd, zei onze burgemeester uit Alblasserdam het volgende: ‘ik dacht dat alleen burgemeesters hard werkten, maar predikanten van dit kaliber kunnen er ook wat van.’
De prediking was voor vader een heilig werk en kenmerkte zich door evenwicht. Verhalen hoorden daarom niet op de kansel. De Schrift heeft zoveel teksten in zich, daarin raak je nooit uitgestudeerd.
Op zondagavond ging hij weer de studeerkamer in op zoek naar teksten voor een volgende preek en even later lagen er weer een stapeltje boeken naast zijn stoel. Dinsdagmiddag waren er twee preekschetsen in de ‘grondverf’. Deze had hij altijd bij zich en was daar de hele week mee bezig. De preek moet door je heen gaan, zei hij dan. De gemeente die aan zijn zorgen was toe betrouwd was hem op het hart gebonden en hij was bewogen om het zielsbehoud van jongeren en ouderen.
In het kerkelijk leven was vader een man van het midden. Hij was uit op vrede en probeerde de gemeenten in al haar flanken samen te binden onder het Woord. Hij was voorzichtig en zijn woorden waren met wijsheid besprengd. Over de kerkelijke zaken liet hij zich – ook – naarmate hij ouder werd, niet openlijk uit.
De Genoegzaamheid van Christus’ Offer en Zijn bereidwilligheid en grote zondaarsliefde, daarover raakte hij nooit uitgepreekt.
Wie arm en uitgewerkt raakte in zichzelf, werd in die prediking een rijke Christus aangeboden. Hij had kleine gedachten van zichzelf en hoge gedachten van God.
Hij had geleerd dat een onheilige dienstknecht toch heilige woorden mocht spreken, omdat daarin de Heilige Geest Zijn heerlijke Werk deed. Dit alles was ‘Ambtelijke genade’. Alleen met die ambtelijke genade was vader afhankelijk van datgene, wat Zijn Meester hem schonk. Daar moest hij het van hebben. Bedelen bij de Bron.
Preken had de liefde van zijn hart en was zijn lust en zijn leven.
Op 10 december kwam aan zijn levenswerk abrupt een einde toen in het ziekenhuis duidelijk werd dat hij een ernstige agressieve tumor in zijn hoofd had en later bleek dat er drie tumoren zaten. Er was geen behandeling meer mogelijk.
Maar in die week heeft de Heere hem voorbereid op wat komen zou. Christus openbaarde Zich op een lieflijke wijze door zondag tien over de voorzienigheid. Hij mocht zich getroost weten en zijn leven leggen in Gods vaderlijke hand. Ook heeft de Heere liefdevol en met Majesteit gesproken dat zijn werk klaar was, en sprak, zoals bij Mozes: spreek Mij niet meer over deze zaak. De Heere wilde hem duidelijk maken: je knechtschap is ten einde, maar je bent en blijft Mijn kind. De Heere kwam over met woorden uit Efeze 2. Wat een bevestiging van het werk Gods. Christus was hem zeer nabij en dierbaar! Een onuitsprekelijke verwondering kwam tot uiting. Tot ver in zijn ziekbed heeft hij goed van Zijn Koning mogen spreken. De Koning van de Kerk verlaat immers Zijn Kinderen niet.
Vaak moesten we zingen en gaf hij o.a. psalm 56 vers 5 en 6. op.
Ondank aanvechtingen, werd vader vertroost met de rust en de vrede die alle verstand te boven gaat. Het was tot diepe troost voor hem en ons. De zinnen die hij uitsprak, werden korter, maar als hij een helder moment had, was de Heere het middelpunt.
Vader heeft zijn wens verkregen en mag juichen voor de Troon van het Lam, verlost van zichzelf en bedelaar af. Zijn reis is voorbij. Nu is hij bij Hem, Die hem zo dierbaar was. Zijn tranen zijn afgewist, zoals hij zelf zei: met een zachte doek.
Christus laat Zich nog verkondigingen, door de bediening van de verzoening. Hij roept telkens weer nieuwe dienstknechten, en de prediking van het Evangelie mag doorgaan. God haalt Zijn kinderen thuis. Hij heeft een rijke Erfenis beloofd aan allen die Hem vrezen en liefhebben. Christus leeft en zit aan de Rechterhand van de Vader. Hij regeert. En zoals vader zei: ‘de zaligheid ligt vast in Christus en in geen ander. En als het voor mij kon, dan kan het voor iedereen.
Wat zullen wij onze vader gaan missen. In alle opzichten een lieve, betrokken en uiterst bezorgde vader. Ook voor zijn kleinkinderen. Bovenal weten wij met zekerheid, een biddende vader. Dagelijks heeft hij ons voorgelegd aan zijn Hemelse Vader.
Zijn ziekbed was een preekstoel. Wat was het een voorrecht om dit mee te maken. Ook voor degene die er wekelijks voor ons waren. Verdriet en vertroosting mochten we ervaren. Laat dit rijke ziek- en sterfbed van pa voor ons allen tot zegen zijn. Heilige de Heere deze roepstem aan ons aller hart.
Tot slot nog een kort bedankwoord.
Dank aan oom Aad, (ds. van der Heiden) die deze dienst zal leiden en ds. Schreuder die zal spreken namens de gemeenten als ook ds. Sonnevelt die op het graf zal spreken en tevens het dankgebed zal uitspreken. Ook de begrafenisondernemer zeggen wij hartelijk dank voor de wijze waarop hij ons in de afgelopen dagen en ook deze dag heeft begeleid.
Verder gaat onze dank ook uit naar de thuiszorg RST medewerksters voor de bijzondere liefdevolle wijze waarop zij onze vader hebben verzorgd tijdens zijn ziek zijn en daarbij ook onze moeder niet vergaten. Daarbij denken we ook aan de huisarts.
Verder aan iedereen die ons tijdens het ziekbed in welke vorm dan ook hebben geholpen. De vele, vele brieven, kaarten en mails van de afgelopen maanden hebben ons goedgedaan. Daarin kwam tot onze grote verwondering uit dat de Heere zijn prediking heeft willen zegenen. We voelen welke plaats vader binnen de gemeenten heeft gehad. Het is hartverwarmend. We voelen ons omringd door uw en jullie gebeden.
Lieve moeder, wat heeft u de afgelopen maanden met veel liefde, zorg, toewijding en geduld pa mogen verzorgen en bijstaan. Wij hebben gezien wat trouw betekent in voor en tegenspoed. Niets was te veel. U dacht mee met de zusters om het voor pa zo gerieflijk mogelijk te maken. U kreeg hiervoor dagelijks de kracht van de Heere, ook als het soms zo moeilijk was. Dat hebben we duidelijk ondervonden. We hopen en bidden dat u voor de toekomst mag blijven ondervinden: “Uw maker is uw man, Heere der Heirscharen is Zijn naam”. en dat de Heere Zijn trouw over u en ons mag houden tot in eeuwigheid.
Ook willen we iedereen die met ons meeluistert via het internet bedanken voor de betrokkenheid. Dank u wel!’